El trabajo duro

Hallo allemaal,

Jullie denken vast ze heeft een tijdje niks van haar laten horen dus ze is vast allemaal leuke dingen aan het doen? Helaas.. Dat valt een beetje tegen. Emma en ik zijn druk en nog eens druk bezig met onze scriptie. Maar ook tijdens el trabajo duro (het harde werken) worden er tussendoor dingen beleefd en dus wordt het weer tijd voor een verhaaltje!

Ondertussen woon ik alweer meer dan een maand in het hostel. Na eerst een maand in het gastgezin te hebben gewoond, wilden we toch wel een beetje privacy (en wilden we graag weer wifi haha). Want wat misten wij uiteindelijk toch wifi, erg maar true. Het was onhandig om elke keer met je laptop in een café te gaan werken en thuis niet even snel dingen op te kunnen zoeken.

Nu dus al een tijdje in het hostel, midden in Granada, naast de Cathedraal. Het hostel is oké, maar eigenlijk niet beter dan oké. Mijn kamer is erg klein, ik heb een bed, een plankje onder de spiegel, een wc en een douche that's it. Dus qua ruimte kunnen jullie misschien inschatten dat dit niet groot zal zijn.. Dat klopt, het is denk ik 6m2.. Maar ach, dat overleef ik ook wel weer. Tenminste..tot een week geleden er opeens een grote kakkerlak te voorschijn kwam in mijn koffer, toen kreeg ik het toch wel even benauwd met zo'n snel lopend beest. Uiteindelijk na een half uur is het me wel gelukt om hem buiten weer vrij te laten. Het hostel heeft daarnaast wel een grote keuken waar iedereen gebruik van kan maken, een tv, 2 grote tafels en een eekhoorn in een kooi als huisdier.. Een eekhoorn als huisdier? Jep, hier lijkt het normaal te zijn. Omdat wij het toch wel erg zielig voor het beestje vinden, omdat hij alleen maar van één plankje naar een andere kan, voeren we het beestje elke dag maar met fruit:)

Tijdens ons harde werken werd er een pauze ingelast om even tv te kijken, tenslotte pikken we daar misschien ook nog wat Spaans van op;) Nou het nieuws kan je hier beter niet gaan kijken.. Het was namelijk een onaangename verrassing toen wij lijken en mensen te zien kregen na ongelukken. Hier wordt namelijk alles getoond op tv.. Nou dan ben ik toch wel blij dat de Nederlandse tv toch wat meer privacy biedt en deze afgrijselijke beelden niet toont.

Maar zoals ik al aangaf in de titel, el trabajo duro. Ondertussen zijn we echt begonnen met onze scriptie en daardoor hebben we ook het onderwerp nu bedacht en afgebakend. Misschien leuk om te weten, waar ik hier de komende maanden nog mee bezig ga. We hebben de ondervoede kinderen, in Carita Feliz, tijdens het eten geobserveerd en hebben met de kok en onze praktijkbegeleidster gesproken. Hieruit kwam duidelijk naar voren dat de groenteconsumptie erg laag is. De kinderen gooien de groente onder de tafel, achterover of schuiven het aan de zijkant van het bord. Ook de ouders helpen de kinderen mee, door al het groente er al uit te plukken zodat de kinderen dit niet meer hoeven te doen. Wij als aankomende diëtisten, schrokken hier natuurlijk wel van. Deze ondervoede kinderen hebben juist deze vitamines nodig anders raken ze nog meer ondervoed en kunnen er meer ziektes en problemen voorgaan doen. Wij kwamen daarna tot de vraag: maar waarom eten die kinderen dan geen groenten en hoe kunnen we die groenteconsumptie bevorderen? Nou laten nou net deze vragen ons onderzoek gaan worden! We zijn wat moeilijk van start gegaan, omdat we niet goed een onderwerp en een goed onderzoek konden formuleren, maar gelukkig zijn we nu goed op gang. Gelukkig krijgen we ondertussen wat meer hulp vanuit onze school in Nederland, want de begeleiding hier is er eigenlijk niet.. Ik ben wel heel enthousiast over het onderwerp en hoop ook dat het proces leuk gaat worden, met evt. een leuk resultaat!

Het bedrijf Carita Feliz vind ik fantastisch. Deze organisatie probeert de jongeren en kinderen die er komen te helpen bij een goede ontwikkeling en geeft eduacatie. De ondervoede kinderen krijgen voeding en voor de probleemkinderen is er ook een psycholoog aanwezig. Daarnaast worden er vaccinaties gegeven en worden er allemaal activiteiten georganiseerd. Ik ben blij dat ik in zo'n goed bedrijf mag werken en ook mijn steentje mag gaan bijdragen. En heb ik het al over de kinderen gehad? Ze zijn zó leuk.. We kennen er steeds meer en er wordt steeds meer geknuffeld, gespeeld en soms krijg ik zelfs opeens een kusje! Ook al krijg ik het wel een beetje benauwd van alle luizen van de kinderen.. Misschien een idee, om net zoals in Nederland, luizenmoeders in te schakelen? Ik denk dat wij sowieso ook maar een kuur moeten gaan doen, voordat ik weer terug ga..

Ondertussen zijn we de Nicaraguaanse eetcultuur in het hostel aan het voortzetten, door eerst maar 1kg bonen en 1 kg rijst in huis te halen. En na 3 pogingen moet ik zeggen dat de gallo pinto gewoon gelukt is! Daarnaast hebben we de gebakken bananen als soort frietjes of chips bij de rijst ook al uitgeprobeerd en het smaakt heerlijk. Recepten om mee te nemen naar huis dus:) Het enige wat ik nog af en toe mis is de Nederlandse kaas.. Maar ach, het heerlijke goedkope fruit hier maakt dat ook wel weer goed. Dat ga ik tenslotte straks weer missen in Nederland..

Hebben jullie iets mee gekregen van de aardbevingen in Nicaragua? Langs de kust zijn hier regelmatig aardbevingen en dat is toch wel een heel raar idee. Bij de laatste aardbeving viel de boven buurvrouw om, terwijl wij op de begane grond niks voelden.. Nja als het maar bij deze aardbevingen blijft en ze niet erger worden dan overleef ik ze wel:).

Daarnaast heb ik ook te horen gekregen over de twee vermiste meiden in Panama.. Toch schrikken, aangezien het ongeveer om dezelfde leeftijd gaat en ik me kan indenken hoe verschrikkelijk dat zou zijn en wat hier allemaal kan gebeuren in Midden-Amerika. Het blijft zo anders dan landen waar je heen gaat op vakantie, zoals Spanje of Portugal. Je moet hier gewoon altijd op je hoede blijven en zeker niet naïeve zijn. Bij Taxi's bijvoorbeeld moet je goed gaan kijken of het wel een echte taxi is, veel taxi's uit Managua zijn namelijk niet echt en dan wordt je meegenomen en bijvoorbeeld beroofd. Het is heel belangrijk om je hierover bijvoorbeeld te laten informeren van te voren of je in te lezen. Nja ik houd Facebook en het nieuws nauwlettend in de gaten en hoop dat ze snel terecht zullen zijn.. Ik ben nu toch weer meer voorzichtiger geworden door dit verhaal.

Nog even over de toekomst: we hebben onze vliegticket geboekt! Vrijdag vertrek ik naar Big corn Islands, om daarna naar Little Corn islands te gaan met de boot. Dit moet paradijs zijn, met prachtige witte stranden, beach feesten, snorkelen, duiken.. So bring it on :) Foto's volgen ofcourse. Ik denk dat ik mijn telefoon niet mee neem, dus vanaf donderdag ben ik weer bereikbaar.

Ook zijn de tickets geregeld voor Costa Rica, hier ga ik 25 april naar toe. Dit is nodig voor het verlengen van mijn visum. Waarschijnlijk gaan we naar het mooie parque Nacional, waar we hopelijk heel veel mooie dieren en watervallen kunnen spotten, en naar de beroemde mooie stranden van Costa Rica. Ook deze foto's gaan natuurlijk volgen..

En hoe gaat het bij jullie in Nederland? Ik hoop dat de zomer ook bij jullie snel volgt. Jullie mogen wel wat graden pikken van hier, het is hier namelijk echt té warm en ik zeur niet snel. Gevoelstemperatuur kan ik gerust zeggen dat het rond de 40˚C is, zonder een lekker fris windje.. Hopelijk is Corn Islands beter met wat meer wind!

Nou waarschijnlijk kan ik nog veel meer vertellen, maar ik moet weer aan de slag.

Adiós amigos y familia !