Verslag treis

Buenos tardes iedereen,

Het duurde even, maar hier is weer een update uit Granada. Ondertussen ben ik alweer langer dan 3 weken in het mooie Granada, echt de tijd vliegt hier.. Als ik hier blijf wonen word ik echt snel oud. Dan toch maar weer terug naar de wat langere dagen in Nederland ;) Waarschijnlijk vliegt de tijd, omdat ik ontzettend veel beleef in zo een korte tijd.

Nog even terug te komen op het dansen: het was fantastisch.. Ik heb gedanst met een Nicaraguaan die echt goed kon dansen, die ook zo goed kon leiden dat ook al wist ik niet wat ik moest doen toch alles goed deed! Echt salsa leren dansen zou iedereen moeten doen, zodat iedereen in de discotheken in Nederland eens ECHT kan dansen ipv het grappige Nederlands dansen wat ze hier vinden haha. Waarschijnlijk gaan we hier ook lessen blijven volgen om de verschillende dansen onder de knie te krijgen. Het was wel erg zweten moet ik zeggen, maar dat is hier ondertussen normaal geworden.. Verder gaat alles hier nog steeds prima. Ook al kom ik terug op dat ik zei dat het eten hier zo lekker was.. Ondertussen krijgen wij namelijk veel local food.. wat betekent: elke dag platanos (bananen, gebakken of gefrituurd), muchos frigoles (rode kidneybonen) y arroz (rijst). Daarnaast krijgen we drankjes waar zoveel suiker in zit dat mijn tanden het straks nog gaan begeven.. Vooral de gefrituurde bananen, écht ik kan het niet meer eten. Jullie denken vast ach bananen heerlijk? Nou ik vind ze ook heerlijk. Maar +/- 4 op een dag (elke dag) in echt 10 verschillende varianten..Nee het is niet voor mij gemaakt. De gefrituurde banaan is het ergste aangezien deze banaan enorm zoet is + enorm vet met daarbij kaas in de banaan. En ik kan je vertellen dat de kaas hier echt niet lijkt of smaakt op de kaas die we in Nederland hebben. Maar ik kan dit wel vertellen, maar jullie zullen het toch echt zelf moeten proeven hoe ''lekker'' het is, zucht.. Oh ja, ik heb ook de lekkerste pannenkoek van mijn leven gehad.. Een ongelofelijke zoete pannenkoek met een soort van parmezaanse kaas met bruine suiker als een gemsmolten klont tussen de pannenkoek. Klinkt het nog lekker? Nou trust me, het is echt niet te eten. Maar we zijn goed opgevoed, Emma en ik hebben zoveel mogelijk op gegeten.. Ach het eten zorgt voor huilen van het lachen dus dat maakt het weer goed;) Stiekem verlangen we en dromen we alweer over gebakken aardappeltjes, lekkere pasta of een broodje van de Bakkerij Bart..

Nou goed, genoeg over het eten. Als bijna diëtist zie ik hier ook veel andere dingen naast eten! Wat heb ik verder allemaal gedaan, ja echt ontzettend veel. Maar ik ga proberen wat uitjes op papier te zetten.

Vorige week zijn we met de Spaanse school gaan klimmen. We wisten dat we gingen ''klimmen'', maar echt zó klimmen had ik niet verwacht. Kleding Corine: sandalen, korte broek en een hemdje (ja het was 37 graden). Dat was nou niet echt een goede basis voor een beklimming op rotsen, tussen veel modder/zand en bladeren. Zie ook mijn prachtige foto van het resultaat van mijn voeten. Ik voelde me echt een oermens. Helemaal bezweet, onder de modder van top tot teen, onder de schrammen en onder de bulten van steekvliegen en de fantastische rode mieren, die echt akelig kunnen steken. Maar het klimmen werd een overlevingstrategie: gewoon doorgaan, het maakte mij niet meer uit hoe ik er uit zag of hoeveel beesten mij prikten of dat ik mijn hand perongeluk op een boom zette met allemaal rode mieren. Echt wat een dag.. Maar wat was het vet om te doen. Nadeel: mijn benen waren tot 3 dagen daarna spierloos, verzuurde spieren is nou niet echt een pretje, maar wat wil je met sandalen. Maar goed: I did it.

Daarnaast hebben we het mooie fort in Massaya gezien, hebben we een prachtige boottocht gemaakt en hebben we de islas de ometepe bekeken. Alles wordt hier natuurlijk in het spaans utigelegd (ook de activiteiten) maar ik merk dat ik steeds meer op kan pikken en het steeds beter begrijp! Wel is Spaans erg pittig. De grammatica en de woordenschat valt erg tegen.

Bij het fort werd veel verteld over de historie. Er werd verteld dat het een gevangenis is geweest en in 1973 pas is gesloten. Iedereen kreeg een beetje een naar gevoel toen er precies werd verteld hoe ze werden gemarteld en waar, waar ze opgehangen werden, waar ze uiteindelijk allemaal werden doodgeschoten en met de vleermuizen in de gevangenis onder de grond waren we blij toen we weer daglicht zagen haha. Maar een mooi en indrukwekkend verhaal :). Mochten jullie het geestenverhaal van daar willen zien? Op youtube: ghost haunters. Er gaan namelijk veel verhalen rond van nog ronddwalende geesten daar.

Een heel ander verhaal: islas de Ometepe. Erg mooi om er met een boottocht langs te varen. Veel eilandjes zijn van rijke Nicaraguanen of van rijke andere personen die hun eigen eiland kopen voor vakanties, weekendjes weg of ze verhuren het. Veel aapjes kunnen spotten en voeren: zie foto's.

Ook hebben we al één vulkaan beklommen: de Mombacho. Echt ik ben nog nooit zo actief geweest op een dag en heb nog nooit zoveel gezweet. Elke keer dat je dacht dit is het einde, kwam er na de bocht toch weer een stijle weg omhoog. En wij als stoere binken vonden het dan ook wel tof om weer naar beneden te lopen: nou trust me. Echt een afrader. Mijn tenen liggen open en heb er 4 blaren aan over gehouden. Een 10-12km rit, van 1,34 km hoog en alleen al omhoog lopen is echt bijna onmogelijk. Maar ach in een busje naar boven, zo zijn Nederlanders niet echt toch? We willen ons niet laten kennen.. Nou halverwege zei ik echt tegen mezelf: ik stop, het is genoeg geweest, ik ga zitten en ik wacht tot er een busje voorbij komt die me oppikt. Het was echt killing. En dat voelen we nu dagen later nog steeds in onze kuiten, bovenbenen, heupen, armen en billen. Wat zal ik gespierd weer terug komen;) Maar uiteindelijk aan de top een mooie crater gespot met daarbij een wandeling door de jungle waar we een luiaard hebben gezien, echt super leuk! Zie again: foto

Ook kennen we hier natuurlijk ontspanning in het relaxte Nicaragua. We zijn met de Spaanse school bijvoorbeeld naar San Juan del Sur geweest. Wat een mooi strand en wat een mooie golven. Fantastisch.. Ook zijn we hier naar de mooie zwembaden geweest in Granada, een paradijsje om even bij te komen van de vermoeiende inspannende acitiviteiten en naar Lagoon de Apollo waar ik zo verbrand ben dat ik overal blaasjes kreeg en de huid van mij af kon plukken, poef wat pijnlijk. De zon is hier echt raar heet.. Nog nooit van factor 70 gehoord? Het is hier te koop en ik snap nu ook waarom.

Er is hier ook een hevige aardbeving geweest. Misschien gehoord op het nieuws? Bij de kust van Nicaragua.. Van 6.4, best heftig dus. Hoop niet dat dit vaak gaat voorkomen.. En de omgeving daar, slaan we eerst maar even over.

Oh ja, naar Lagoon de Apollo heb ik echt in zo een mooie auto gezeten.. Het was gewoon hilarisch en het valt niet te omschrijven, dat díe auto nog kon rijden het was echt onvoorstelbaar. De deur van de auto lag er uit en werd er weer even ingehaakt, de ramen waren er allemaal uit, de buitenspiegels misten (vandaar dat die steeds door z'n ''deur'' keek. Ook kon je alle draden zien hangen en werd de auto op ''een draadjes bij elkaar manier'' gestart. Nadat we even moesten stoppen bij een tankstation en de auto weer gestart moest worden, rolden we eerst 10 meter naar voren en stonden we nog 5 minuten stil en daar gingen we dan toch weer. Nadat een andere chauffeur onze chauffeur vertelde dat we een lekke band hadden en dus niet de berg meer omhoog konden (helaas verstond ik dit in het Spaans) dacht ik dat we moesten stoppen. Maar nee hoor, op de Nicaraguaanse stijl doorrijden tot de auto er echt mee ophoud en dan de berg afrollen. Echt ik zat met een bonkend hart in mijn keel in die auto en wat was ik blij dat ik nog leefde toen ik aan de top was. Sorry mams, als je dit van te voren wist had je niet gewild dat ik in deze auto stapte haha.

Nou dit was het weer even voor nu!

Buenos noches