Tres semanas más ..

Een hele tijd geleden alweer dat ik een verhaaltje schreef, maar geen bericht, goed bericht toch? Maar hierbij toch weer een verhaal over het leven in Nicaragua! Met als titel tres semanas más.. Nog maar drie weken tegaan.. Leuk? Hmm niet echt, ik ga Nicaragua zeker missen. Ik heb zin om iedereen in Nederland weer te spreken en te zien, maar daarna als Nederland weer normaal wordt.. Volgens mij wil je dan graag weer terug haha:) Beetje tegenstrijdig dus. Maar dat betekend dat ik dit halfjaar het erg naar mijn zin heb gehad en er zeker nooit spijt van zal hebben!

Goed een verhaaltje..

Emma en ik zijn de laatste weken erg druk bezig geweest met ons onderzoek en de scriptie. We hebben ondertussen een les gegeven om de ondervoede kinderen kennis over te brengen over groente. We hoopten op deze manier dat de groenteconsumptie zou verhogen. We wisten van te voren al dat dit waarschijnlijk niet ging gebeuren. Ten eerste moet je dan veel meer educatie geven en daarbij spelen veel meer determinanten een rol die invloed hebben op de groenteconsumptie van de kinderen naast alleen kennis. Maar voor ons leek na literatuuronderzoek en interviews kennis de beste determinant om als aangrijpingspunt te gebruiken voor de interventie. De kinderen lijken wel meer kennis te hebben tijdens onze nameting, maar helaas is de consumptie dus niet verhoogd. Maar.. de kinderen vonden het wel erg leuk, dus daar doen we het dan maar voor! De groenteconsumptie is een erg groot probleem in Nicaragua. Het heeft te maken met geld, kennis, beschikbaarheid, vaardigheden, smaak van groente etc. Er wordt om meerdere redenen geen groente of weinig groente geconsumeerd. Het is jammer om te zien dat dit waarschijnlijk niet gaat veranderen in de nabije toekomst. Veel kinderen missen essentiële vitaminen, die ze bijvoorbeeld uit groenten zouden kunnen halen, maar dit gaat dus niet gebeuren. Het is een beetje een teleurstelling, maar we hebben ons eraan aangepast. In Nederland willen we altijd innovatie, verbetering en vernieuwing. Maar hier? Ze vinden nu dat het goed is, het loopt allemaal, dus waarom zouden we dingen gaan veranderen? Ze weten niet wat beter is en staan ook niet open voor die verandering. Het is jammer, maar het is waar. Wij hebben geprobeerd met een presentatie en adviesrapport in het Spaans de kok en praktijkbegeleidsters adviezen door te geven over kleine veranderingen die ze in het bedrijf Carita Feliz kunnen toepassen om de groenteconsumptie te verhogen. Na de presentatie begon de kok zich een beetje te verdedigen, met dat de Nicaraguanen geen geld hebben voor groente en dat het geen gewoonte is en dat het dus nu niet zal verbeteren. Terwijl wij adviezen hadden gegeven waarbij niet meer geld besteed hoefde te worden en die misschien wel een kleine invloed kunnen hebben op de groenteconsumptie ook al is groente consumeren geen gewoonte. Maar hij sprak ons wat tegen en dit was wel erg jammer. Waarschijnlijk gaan ze dus niks met onze adviezen doen.. Wel waren ze erg blij met ons en hebben ze ons bedankt voor alles. We hebben van de praktijkbegeleidster een 9.7 op het proces en op de presentatie gekregen haha. Ze gaf allemaal 10en en toen wij zeiden ja maar een 7,8 of 9 kan bijvoorbeeld ook. Zei ze oh nou even een 8 voor de afwisseling haha. Dat cijfer is in Nederland abnormaal, maar hier geven ze deze cijfers wel. Zondag was de deadline voor het concept en dit hebben we gehaald! Spannend de beoordeling! Alles is nu afgerond in Carita Feliz, maar we gaan nog een keer terug voor de kinderen! De kinderen ga ik wel echt missen, ze hebben onze dag elke keer goed gemaakt als we in Carita Feliz waren en het zijn echt schatjes!

Eén jongetje is half doof en spreekt moeilijk, maar hij wil toch altijd met ons praten. Als we dan een paar dagen niet in het bedrijf zijn geweest, dan komt hij naar ons toe met z' vingertje omhoog van ''oh oh, dames, waar waren jullie'' haha echt heel leuk. Hij heeft altijd alles goed in de gaten ;)

Helaas hebben we naast het onderzoek weinig leuke dingen kunnen doen, maar hebben we gelukkig nog wel wat dingen beleefd of ervaren wat voor jullie misschien leuk is om te lezen:

De mango boom
Wisten jullie al dat ik onder een mangoboom woon? Het leven onder een mango boom is niet leuk, maar is doodeng. Waarom? De boom staat naast mijn kamer en als je ligt te slapen en er valt een mango naar beneden, op het 'dak' (plaat), dan krijg je serieus bijna een hartaanval. Als je dak een plaatje is dan kan je je voorstellen dat als daar iets op valt je het ontzettend goed kan horen en je het idee hebt dat er een persoon of een beest door je dak heen valt. Daarbij is het zo als je buiten staat en er een windvlaag is, dat je moet gaan schuilen. Een grote mango wil je echt niet op je hoofd krijgen. Maar ach, het maakt het ook leuk. In Nederland kan je niet onder een mangoboom leven en wakker worden en denken hé lekker weer een gratis mango als ontbijt! Het ontbijt ligt voor het oprapen..

San Juan del Sur
We zijn een weekend, om afscheid te nemen van een Belgisch meisje naar San juan Del Sur geweest. Het strand met de mooie grote golven was echt erg mooi. Het was een beetje donker weer waardoor je het onweer boven zee kon zien, wat wel indrukwekkend was! We zijn daarnaast lekker gaan stappen in San Juan, hebben pizza gegeten op het strand met de lekker Nicaraugaanse rum en hebben nog wat souvenirs gekocht.

Eten
Ondertussen kunnen wij de gallo pinto maken als de gallo pinto van hier, jaja;). We zijn goed ingeburgerd. Het heeft wat tijd gekost maar het is gelukt. Het is een gerecht die ik echt ga missen in Nederland.. Maar ik koop bonen van hier en ga thuis nog een keer een poging doen! Ook maken we vaak tostones, van de bakbananen. Echt heerlijk als snack.. Maar ik mis toch ook wel Nederlandse voeding.. Broodbeleg, zoals kaas of pindakaas. Of een ovenschotel , een kaassouffle, een kroket of chocolade.. Hmm ik denk dat als ik thuis kom wel een paar kilo ga groeien nog.. Ik kan me niet eens meer voorstellen hoe kaas smaakt in Nederland.. Triest hè? :(

Ziek
Ik ben nog steeds niet echt ziek geweest in Nicaragua (afkloppen) wat me zo verbaasd. Als ik bijvoorbeeld naar de keuken hier kijk, dan is niks echt schoon. En weet je hoe ze het schoon maken? Met een spons.. Alles, maar dan ook serieus alles. Vijf maanden lang nog steeds dezelfde spons. Af en toe zit bijvoorbeeld rauwe kip in de spons, om van over je nek te gaan.. Maar dat ik dus nog niet ziek ben geworden is me echt een raadsel.. Misschien is mijn lichaam er resistent voor geworden (nogmaals afkloppen). .....................................En nu zie ik toch wat fantastisch! We hebben dan toch een nieuwe spons :D Zoiets maakt mijn dag dan weer goed hè? Ik denk dat ze me gehoord hebben;)

Regen seizoen
Ondertussen is het hier al twee maanden winter. Ja winter. Ik ben benieuwd als zij denken dat dit winter is hoe ze de winter in Nederland dan zouden ervaren.. Het is alsnog elke dag boven de 35 graden en s' avonds boven de 26. Dat noem ik nog eens een mooie winter haha. Ook het regenseizoen valt erg mee. Als het regent is het wel echt storm en komt het met bakken uit de lucht, maar vaak is het gewoon elke dag droog. Ook al was de eerste keer regen wel echt leuk en hebben we ook een regendansje gedaan. Het koelt dan zo'n 2 graden af, jaha 2 graden haha, waarbij het gewoon als lekker aanvoelt. En 's nachts kan je dan slapen met een lakentje over, ohh zo lekker... (daar kijk ik ook naar uit in Nederland, weer met een deken slapen! Ja je kan van de kleinste dingen blij worden!)

Massaya
In Massaya ben ik gaan zoeken naar souvenirs en schoenen. De schoentocht was een hele strijd.. Vaak zijn de schoenen helemaal niet gemaakt voor onze vorm van voet. Toen ik na lang zoeken binnen twee minuten toch maar schoenen kocht was ik klaar. Toen ik thuis kwam en de schoonmaakster, de dochter en op het werk vroegen waar ik mijn schoenen vandaan had want ze waren zo mooi, was ik stom verbaasd. Ik had de schoenen snel gekocht, omdat ik schoenen nodig had. In Nederland zou ik ze nooit kopen.. Maar ik was blij dat men schoenen hier in de smaak vielen haha:D

Geen water/ geen elektriciteit
Het leven zonder water en elektriciteit. Gelukkig duurt het vaak maar kort, maar het is wel even wennen.. Geen internet, alleen maar zaklampen. Niet de wc kunnen doorspoelen of niet kunnen douchen.. Niet gedacht dat ik er aan zou wennen, maar toch! Het valt best mee, wat primitiever leven.

Gum
Tijdens onze voorlichtingsles aan de kinderen gebruikten wij plak gum om de posters op te hangen. Toen de kinderen graag gum wilden dachten wij nou we hoeven het toch niet meer te gebruiken dus ze mogen wel een stukje. Maaar.. Wat gebeurde er, ze stopten het in hun mond;o Ze dachten dat het kauwgum was.. Terwijl ze hadden gezien dat wij het voor de posters gebruikten.. Arme kinderen toch.. We hadden ze dus toch op een snoepje moeten trakteren na de voorlichting ..

Nou ik heb vast meer dingen beleefd, maar die zijn voor mij waarschijnlijk al gewoon, waarbij ik ze niet heb onthouden.. Daarbij moet ik nu ook gaan slapen dus houdt men verhaaltje op! We hebben nu een weekje vakantie, waarvan ik heerlijk ga genieten. We vertrekken morgen kwart voor 7 richting Ometepe en Rio de San Juan, anderen vertelden dat het erg mooi was dus ik ben erg benieuwd! Ik hoop mooie dieren te kunnen spotten in het oerwoud en leuke dingen te kunnen gaan doen! Als we terug komen moeten we nog een keer naar Carita Feliz om afscheid te nemen en moeten we werken aan het verbeteren van de scriptie. Als we 8 juli dan de officiële scriptie inleveren, zit de scriptie erop! Dan hebben we nog een paar dagen vakantie en gaan we naar Léon en waarschijnlijk nog naar het noorden van Nicaragua.. En daarna? Dan zit de tijd er alweer op helaas...en kom ik hopelijk weer veilig aan in het koude, platte kikkerlandje!

Groetjes en tot snel!